بررسی بازده استراتژی شتاب در مقابل ریسک غیرسیستماتیک متغیر در طی زمان در بورس اوراق بهادار تهران

علیرغم وجود طرفداران فرضیات بازار کار، استثنائاتی به وجود آمد که تئوریهای عقلایی قادر به پاسخگویی آن نبودند. لذا در دهه 1980 حوزه جدیدی به نام مالی رفتاری وارد علم مالی شد که قادر به تبیین استثنائات با استفاده از علوم روانشناسی بود. در این حوزه تأکید زیادی بر رفتار سرمایه گذاران می شد. مطالعات اخیر در دو دهه گذشته ناهنجاریهایی را اثبات کرده اند که موجب کسب بازده اضافه توسط سرمایه گذاران می شود و از جمله آنها می توان به دو استراتژی شتاب و معکوس اشاره کرد. با توجه به اهمیت این موضوع و به منظور بسط ادبیات این موضوع در ایران و استفاده از مدلهای جدید اقتصادسنجی، پژوهش حاضر به بررسی بازده استراتژی شتاب در بورس اوراق بهادار تهران از طریق مدل غیرسیستماتیک garch gjr می پردازد. جامعه آماری مورد بررسی، کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی 1382 تا 1386 و نمونه پژوهش شامل 239 شرکت از شرکتهای پذیرفته شده در این دوره زمانی می باشند. در این پژوهش چهار فرضیه مورد بررسی قرار می گیرد. در فرضیه اول به بررسی این مطلب که استراتژی شتاب و معکوس موجب کسب بازده اضافه می گردد و به ترتیب در فرضیات بعد با استفاده از رگرسیون دو عاملی و چند عاملی به بررسی توضیح این بازده اضافه از طریق مدل capm، مدل سه عامل فاما و فرنچ (اندازه، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار و فاکتور بازار) و نهایتاً مدل غیرسیستماتیک gjr garch می پردازیم. نتایج نشان می دهد که در دوره های کوتاه مدت و میان مدت (تا 12 ماه) بازده اضافه مثبت (استراتژی شتاب) و در دوره بلندمدت (21 و 24 ماه) بازده اضافه منفی (استراتژی معکوس) وجود دارد. همچنین مدل capm، سه عامل فاما و فرنچ و مدل غیرسیستماتیک gjr garch توانایی توضیح بازده های اضافه حاصل شده را ندارند.